یکی از دلایل هلاکت انسانها عجب و خودپسندی است .  کسی که خودبین و خود پسند است اعمال نیکش در نظرش زیبا و والا جلوه می کند احادیثی نیز از ائمه معصومین (ع) نیز درنکوهش آن روایت شده است که ما به بیان چند نمونه از آن بسنده می کنیم.

در سفینه البحار از حسن بن جهم نقل شده که گفت از حضرت رضا (ع ) شنیدم که فرمود : در بنی اسرائیل عابدی بود که چهل سال عبادت خدا نمود وخداوند از او چیزی را قبول نکرد روزی نقس خودر خطاب قرار داد و گفت ای نقس سرکش قبول نشدن عبادات من نیست مگر از سرکشی تو. به او وحی شد که ای بنده من مذمت تو ازنقس خود در نزد من افضل است از عبادت چهل ساله تو.

ونیزعلی(ع) فرمودند :اولاد آدم را بافخر چه مناسبتی است زیرا او در ابتدا نطفه بی ارزش بود و عن قریب در میان قبر لاشه ای متعفن گردد .

اگر این عجب و خود پسندی به خاطر زیبایی است چه بسا که به یک تب از انسان این زیبایی گرفته می شود. یا به خاطر قدرت و زور وبازو است در اثر ابتلا به بیماری در یک لحظه جسمش به ضعف و ناتوانی دچار می شود. یابه مال و ثروتی است آنهم به حادثه ای از دست می رود یا دست به دست میگردد بدون هیچ زحمتی و موجب خشم پروردگار میشود یا اولادی که با همه سعی و تلاش والدین برای اسایش او ، باز انتظارش بیش از اینهاست.

علایق و دلبستگیهای دنیویی نباید در روحیه انسان آنقدر تاثیر بگذارد که باعث عجب و خود پسندی اوشود ویا او را وادار به تکبر و خودخواهی کند.

در سفینه البحار از حضرت امام جعفر صادق (ع) نقل شده که فرمودند دونفر یکی فاسق ویکی عابد وارد مسجد می شوند و چون از مسجد خارج می گردند عابد فاسق گردیده و فاسق عابد گردیده است. برای آنکه عابد در مسجد بعبادت خود عجب می ورزد و فاسق متوجه معصیت خود می شود و استغفار می کند.

حضرت صادق (ع) فرمودند : کسیکه از برای هیچ کس فضلی قائل نباشد دارای صفت عجب است.

حضرت علی (ع) در نهج البلاغه فرمود گناهیکه تو را افسرده کند بهتر است پیش خدا از عبادتی که موجب عجب تو گردد.

در سفینه البحار از پیغمبر اکرم (ص) نقل شده که فرمودند: خداوند به داود خطاب کرد بشارت ده گنه کاران را که اگر توبه نمایند گناهان آنها را بیامرزم و بترسان عبادت کنندگان را که در عبادت خود عجب نکنند زیرا هیچ بنده ای نیست که بعبادت خود عجب کند مگر اینکه هلاک شود.

اگر انسان به عبادتی که انجامش داده ببالد و درنفسش احساس  بزرگی حاصل شود و خود را نیز بزرگ فرض نماید به معنای عجب است . اما اگر به عبادتی که انسان موفق به انجام دادن ان شده خشنود شود این به معنای عجب نیست . وقتی اظهار عبادتی که درخفا بجاد آورده شده اگر به منظور تشویق دیگران به این عمل باشد نه تنها مشکلی ندارد بلکه یکی از صفات مومن شمرده شده است.

در حدیثی از امام محمد باقر نقل شده است که فرمودند اگر از شما سوال کردند که به نماز شب و روزه مستحبی موفق می باشید نگوئید نه زیرا اگر اهل آن عبادت باشید و نگویید ، دروغ گفته اید ، بلکه بگویید خداوند ما موفق به این عبادت گردانیده است.

آرشیو
روز پدر
..... کجا خالقی به این مهربونی پیدا میشه؟؟؟؟
تعالی اندیشه در مادر
باز آفرینی
سال نو
[عناوین آرشیوشده]